Spis treści
Posadzki żywiczne na parkingach
Posadzka jest użytkową, wierzchnią warstwą podłogi, a w przypadku parkingów jej zadaniem jest ochrona betonowego podłoża przed niszczącymi czynnikami. W garażach nie brakuje obciążeń mechanicznych wynikających z ruchu pojazdów, wilgoci, wahań temperatury czy soli odladzających przewożonych na oponach.
Szczególnie groźne są jony chlorków – wraz z wodą mogą przenikać przez rysy do zbrojenia i powodować jego korozję. Zastosowanie powłok żywicznych znacząco ogranicza te zagrożenia, zwiększając trwałość płyt dennych i stropowych.
Podstawowe wymagania techniczne i obowiązujące normy
Posadzki żywiczne na parkingach pełnią funkcję systemów ochrony powierzchniowej betonu. Normą odniesienia dla ich właściwości użytkowych jest PN-EN 1504-2. Dokument ten określa m.in.:
odporność na ścieranie,
absorpcję kapilarną i przepuszczalność wody,
właściwości antypoślizgowe,
zdolność mostkowania rys.
Norma precyzuje również metody badań, które pozwalają ocenić te parametry.
Odporność na ścieranie
Wytrzymałość na ścieranie powinna być określana zgodnie z PN-EN ISO 5470-1. W teście Tabera wymaga się ubytku masy poniżej 3 000 mg przy zastosowaniu twardego koła H22, 1 000 obrotach i obciążeniu 1 000 g. Zastosowanie miękkiego koła CS-10 uznaje się za błąd.
W niektórych przypadkach dopuszcza się również metody zgodne z PN-EN 13813, np. gdy powłoka pełni funkcję posadzki poddanej intensywnym obciążeniom mechanicznym.
Właściwości antypoślizgowe
Wyniki badań metodą wahadła zgodnie z PN-EN 13036-4 powinny wskazywać:
dla powierzchni wewnętrznych, wilgotnych – klasę I (≥ 40 jednostek na mokro),
dla powierzchni zewnętrznych – klasę III (≥ 55 jednostek na mokro).
Mostkowanie rys
Rysy w betonie to droga dla wody z jonami chlorków, dlatego kluczowa jest zdolność powłoki do ich przekrywania. Badania przeprowadza się według PN-EN 1062-7. Projektant powinien dobrać wymaganą klasę mostkowania, uwzględniając warunki lokalne, m.in. klimat i zmienność rozwarcia rys. Po badaniu powłoka nie może wykazywać żadnych uszkodzeń.
Rodzaje posadzek żywicznych stosowanych na parkingach
W praktyce stosuje się dwie główne grupy systemów: epoksydowe i poliuretanowe. Oba typy muszą spełniać normy krajowe i europejskie.
Posadzki poliuretanowe odznaczają się większą elastycznością niż epoksydowe, dzięki czemu wykazują lepszą zdolność do mostkowania rys przy mniejszej grubości systemu.
Przykładowo, poliuretanowo-kwarcowe systemy garażowe Deckshield:
Deckshield ID i Deckshield ID HD – przeznaczone do parkingów wewnętrznych, w badaniu PN-EN 1062-7 w temp. -20°C przekrywają rysy klasy A2 (0,25–0,5 mm),
Deckshield ED i Deckshield ED HD – stosowane na powierzchniach zewnętrznych, spełniają klasę A3 (0,5–1,25 mm).
Różne wytyczne – różne podejścia do oceny
W ocenie systemów stosowanych na parkingach wielopoziomowych czasem korzysta się także z wytycznych Niemieckiego Komitetu Żelbetu – DAfStb-Guideline (OS). Klasyfikacja opiera się tam na grubości całego systemu posadzkowego, od warstwy gruntującej po wierzchnią.
Takie podejście jest odpowiednie dla systemów epoksydowych, lecz nie uwzględnia zalet elastycznych powłok poliuretanowych, które przy mniejszej grubości mogą spełniać wymogi norm, oferować dobre mostkowanie rys i być bardziej ekonomiczne od systemów OS o podobnych parametrach.
Podsumowanie
Posadzki żywiczne stosowane na parkingach muszą spełniać jasno określone wymagania dotyczące trwałości, odporności mechanicznej, antypoślizgowości i mostkowania rys. Dobór właściwego systemu – epoksydowego lub poliuretanowego – powinien wynikać z warunków eksploatacji oraz obowiązujących norm technicznych, tak aby skutecznie chronić beton i zapewnić bezpieczne użytkowanie obiektu.
