Te profile kończą z pękającymi ściankami. Sucha zabudowa jak skała

Planując wykonanie suchej zabudowy, najczęściej koncentrujemy się na doborze płyt gipsowo-kartonowych. Tymczasem o solidności konstrukcji decyduje w dużej mierze rodzaj zastosowanych profili stalowych. To one odpowiadają za stabilność, trwałość i estetykę całej zabudowy. Jakie są rodzaje profili do płyt g-k i które rozwiązania sprawdzą się najlepiej w zależności od zastosowania podpowiada Tomasz Pyczek, senior product manager Rigips.

Na rynku dostępnych jest wiele typów profili do suchej zabudowy, różniących się długością, grubością, przekrojem i przeznaczeniem. Znajdziemy wśród nich profile:

• ścienne i sufitowe,

• przyścienne i akustyczne,

• a także specjalne profile do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności, takich jak łazienki, kuchnie czy pralnie.

Te ostatnie charakteryzują się wysoką odpornością na korozję, co chroni konstrukcję przed działaniem wilgoci. Każdy typ profilu oznaczony jest odpowiednim symbolem, dlatego warto zwracać uwagę na oznaczenia producenta.

Wśród najczęściej stosowanych profili do suchej zabudowy można wyróżnić kilka podstawowych typów, które pełnią różne funkcje konstrukcyjne.

Profile UW (U-profile) to poziome profile obwodowe, montowane na podłodze i suficie. Stanowią one ramę i obrys ściany działowej, do których mocowane są kolejne elementy konstrukcji.

Z kolei profile CW (C-profile) to pionowe profile nośne ścian działowych. Montuje się je wewnątrz profili UW, tworząc stabilny szkielet ściany.

Równie popularne są profile UD (U-profile), pełniące funkcję obwodowych profili konstrukcji sufitów podwieszanych. Mocuje się je do ścian, pod którymi instalowane są profile CD. Te ostatnie stanowią główne elementy nośne sufitów podwieszanych – montowane równolegle, tworzą ruszt do mocowania płyt gipsowo-kartonowych.

W systemach suchej zabudowy nie można również zapominać o profilach UA, czyli wzmocnionych profilach ościeżnicowych, które służą do wzmacniania konstrukcji przy otworach drzwiowych i okiennych.

Podsumowując:

• litera U oznacza profile obwodowe, ramowe (UW, UD),

• litera C odnosi się do profili nośnych pionowych lub sufitowych (CW, CD),

• natomiast UA to profil wzmocniony ościeżnicowy stosowany przy drzwiach i oknach

– Wszystkie te rodzaje profili są niezbędne do prawidłowego montażu ścian działowych i sufitów podwieszanych oraz uzyskania wytrzymałej, stabilnej i trwałej konstrukcji – wyjaśnia Tomasz Pyczek, senior product manager Rigips.

Znajomość symboli to dopiero pierwszy krok. Wybierając profil do suchej zabudowy, należy uwzględnić kilka istotnych czynników, które wpływają na sztywność konstrukcji, trwałość połączeń i komfort pracy.

Najważniejsze kryteria to:

• przeznaczenie konstrukcji – inne profile stosuje się do ścian działowych, inne do sufitów podwieszanych czy ościeżnic drzwiowych;

• materiał wykonania – profile stalowe zapewniają wysoką wytrzymałość, natomiast aluminiowe są lżejsze i idealne do sufitów lub poddaszy;

• grubość i jakość blachy – im grubsza blacha, tym większa sztywność i odporność profilu;

• kształt, przekrój i ryflowanie profilu, które poprawiają parametry mechaniczne.

– Chcąc istotnie zwiększyć sztywność profili stosowanych w systemach suchej zabudowy oraz ich odporność na odkształcenia producenci zaczęli stosować technologię ryflowania, polegającą na tworzeniu wklęsłych żłobień w taśmie stalowej, z której powstaje profil. Dzięki temu efektywna grubość profilu zostaje zwiększona do sumy grubości samej stali oraz grubości żeber. Efektem jest zdecydowanie większa sztywność w porównaniu do tradycyjnych profili o tej samej grubości, co przekłada się na bardziej wytrzymałe i stabilne konstrukcje oraz lepsze trzymanie wkrętów. Z tego względu profile ryflowane są często stosowane jako profile pionowe i główne ruszty – podpowiada Tomasz Pyczek, senior product manager Rigips.

Z kolei profile gięte i kapeluszowe przeznaczone są do tworzenia sufitów podwieszanych, w tym również konstrukcji o niestandardowych, skomplikowanych kształtach. Przy wyborze profili do suchej zabudowy warto też zwrócić uwagę na ich szerokość, która powinna być dopasowana do grubości ścianki działowej lub warstwy izolacji z wełny mineralnej.

Profile UW i CW dostępne są w różnych szerokościach (np. 50, 75, 100 mm), dzięki czemu można dobrać optymalne rozwiązanie dopasowane do konkretnego projektu.

Równie istotne jest uwzględnienie przewidywanych obciążeń i funkcji konstrukcji. Profile stosowane w ścianach o dużych obciążeniach – na przykład wysokich ściankach działowych lub konstrukcjach z ościeżnicami drzwiowymi – powinny być grubsze i bardziej wytrzymałe. Natomiast profile sufitowe muszą mieć odpowiednią nośność, by bez problemu utrzymać ciężar płyt gipsowo-kartonowych oraz ewentualnej izolacji.

Nie można też pominąć kwestii odporności na korozję. Profile powinny być pokryte solidną powłoką cynkową, która skutecznie zabezpiecza je przed rdzą i zapewnia trwałość oraz wieloletnią niezawodność konstrukcji.

Oprócz parametrów technicznych, ogromne znaczenie ma jakość wykonania profili. Warto wybierać produkty renomowanych marek, które posiadają atestowane rozwiązania i gwarantują trwałość przez wiele lat.

Przykładem takich rozwiązań są profile Rigips GypSerra®, które wyróżniają się opatentowanym wzorem ryflowania w kształcie jodełki (patent numer 201741018271). Dzięki temu charakteryzują się większą sztywnością i odpornością na zginanie, zwiększoną stabilnością konstrukcji, a także dwukrotnie wyższą odpornością na warunki atmosferyczne dzięki innowacyjnej powłoce organicznej w porównaniu z klasyczną powłoką pasywacyjną.

Dobór odpowiednich profili do suchej zabudowy to klucz do trwałej, bezpiecznej i estetycznej konstrukcji z płyt gipsowo-kartonowych. Zrozumienie różnic między profilami UW, CW, CD, UD i UA oraz zwrócenie uwagi na jakość blachy, ryflowanie i odporność antykorozyjną pozwoli uniknąć problemów w przyszłości.