Kufea hyzopolistna. Uprawa, pielęgnacja, zimowanie

Wśród wielu atrakcyjnych roślin balkonowych, na uwagę zasługuje między innymi kufea hyzopolistna. Ta niewielka, mało jeszcze popularna roślina, może stać się jedną z ciekawszych na naszym balkonie, gdyż długo i obficie kwitnie, a do tego ma bardzo ładny, gęsty, kopulasty, lekko zwisający pokrój.

W naturze kufea hyzopolistna rośnie między innymi w Meksyku, gdzie dorasta do 60 cm wys. i jest wiecznie zielonym półkrzewem. W naszych warunkach zwykle osiąga co najwyżej 20-30 cm wysokości i musi być uprawiana w doniczkach lub sezonowo na rabatach kwiatowych.

Oprócz pokroju i mnóstwa drobnych, wąskich, błyszczących z wierzchu, zielonych liści, jej największą ozdobą są małe, ale bardzo liczne kwiaty, które pojawiają się od wiosny do późnej jesieni (kwiecień-październik). Wyrastają one w kątach liści, osadzonych na cienkich, sztywnych (drewniejących z wiekiem), czerwonawych pędach. U gatunku kwiaty zwykle są bladoliliowe, ale u odmian mogą być różowe, fioletowe lub białe (np. „Rosea”, „White”).

Uprawa rośliny nie jest trudna, jednak jeśli kufea ma ładnie się rozrastać i obficie kwitnąć przez cały sezon, należy zapewnić jej odpowiednie warunki. Roślina przede wszystkim potrzebuje ciepła, światła i stale lekko wilgotnego, żyznego, przepuszczalnego podłoża.

Na balkonie należy ustawić ją w miejscu jak najwidniejszym, ale osłoniętym przed południowym, palącym słońcem i silnymi opadami deszczu. Na stanowisku nadmiernie zacienionym może zrzucić pąki kwiatowe oraz kwiaty, a kiedy będzie narażona na częste opady deszczu, może zacząć chorować.

Trzeba też systematycznie, ale umiarkowanie roślinę podlewać, gdyż nie znosi zarówno suszy (może zrzucić kwiaty), jak i zalania (system korzeniowy szybko ulega zgniciu).

W sezonie przyda się też zasilanie kufei wieloskładnikowymi nawozami dla roślin kwitnących, dzięki czemu będzie dłużej i obficiej kwitła.

Jesienią roślinę przestajemy nawozić i ograniczamy jej podlewanie, przygotowując ja do okresu spoczynku, który powinna przejść w chłodnym (temp. ok. 3-5°C), widnym pomieszczeniu. W czasie zimowania roślinę podlewamy bardzo oszczędnie i tylko tyle, aby podłoże całkiem nie wyschło, gdyż w chłodnym pomieszczeniu wysoka wilgotność może sprzyjać pojawianiu się chorób grzybowych (np. szarej pleśni).

Zdarza się, że kufea może przetrwać zimę także w mieszkaniu w wyższych temperaturach. Wtedy jednak jej kondycja słabnie, bo nie tylko przy podwyższonej temperaturze ma zimą za mało światła, ale też nie ma czasu by zregenerować siły po długim, wyczerpującym i obfitym kwitnieniu w sezonie.

Kiedy zima dobiega końca, roślinę przenosimy do cieplejszego miejsca, a po minięciu ryzyka wiosennych przymrozków, wystawiamy na balkon.

Wiosną kufeę możemy też przesadzić do nowego podłoża i w razie potrzeby przyciąć, skracając jej pędy nawet o połowę. Zwykle jednak zabieg nie jest potrzebny, bo roślina posiada naturalny, bardzo ładny, gęsty, zwarty pokrój i nie ma tendencji do wybiegania.

Kufee hyzopolistną możemy rozmnażać zarówno za pomocą nasion jak i sadzonek pędowych. Ponieważ jednak rozmnażanie jej z nasion to zadanie bardzo trudne i długotrwałe, w uprawie amatorskiej wykorzystuje się do tego celu wyłącznie sadzonki pędowe.

Można pobierać je wiosną (np. przy okazji cięcia) lub wczesnym latem i po ukorzenieniu w wodzie bądź wilgotnym podłożu, od razu posadzić do doniczek.

Kufea hyzopolistna to piękna i atrakcyjna roślina balkonowa i tarasowa. Najlepiej prezentuje w samodzielnych, wiszących lub stojących na podwyższeniu doniczkach, gdyż towarzystwo innych roślin, szczególnie tych, o dużych, barwnych kwiatach (np. pelargonii), może ją nieco przytłoczyć i zagłuszyć urodę drobnych, delikatnych, uroczych kwiatków kufei.

Sezonowo może być też uprawiana w ogrodzie na rabacie kwiatowej. Wtedy jednak albo wykopiemy ją przed zimą i umieszczamy w pomieszczeniu, albo traktujemy jako roślinę jednoroczną.

W najcieplejszych rejonach kraju, na ciepłych, osłoniętych stanowiskach i pod solidnym okryciem, możemy zaryzykować jej całoroczną uprawę w gruncie, ale nie zdziwmy się, jeśli roślina przemarznie i wiosną nie podejmie wegetacji.